Największy średniowieczny plac Europy powstał na przecięciu starych szlaków handlowych w 1257 r. na planie kwadratu o bokach nieznacznie przekraczających 200 m. Rynek Główny i sieć ulic tworzących Stare Miasto wytyczono podczas lokacji miasta na prawie magdeburskim. Zastosowano wówczas charakterystyczny układ szachownicowy. Z każdej pierzei Rynku wychodzą trzy ulice, jedynie ulica Grodzka, biegnąca w miejscu starego szlaku handlowego, pozostała ukośna. Odstępstwo od symetrii było wynikiem usytuowania stojących tu już budowli: kościołów Mariackiego i św. Wojciecha. Krakowskie Stare Miasto i jego centrum, czyli Rynek Główny, w 1978 r. wpisano na listę UNESCO jako jeden z pierwszych 12 obiektów na świecie.
Do dziś na Rynku przetrwały usytuowane centralnie Sukiennice (dawniej i współcześnie miejsce handlu oraz oddział Muzeum Narodowego w Krakowie), malutki kościółek św. Wojciecha, samotna wieża wyburzonego w XIX w. ratusza i jeden z symboli Krakowa – kościół Mariacki, z charakterystycznymi strzelistymi wieżami i monumentalnym ołtarzem Wita Stwosza.
Do zatrzymania się na chwilę zachęca otaczający Rynek pierścień kawiarnianych i restauracyjnych ogródków. Niektóre działają cały rok, od rana do późnego wieczora. Charakterystyczne dla centrum Krakowa są także kawiarnie i kluby działające w piwnicach. Często można w nich wysłuchać koncertu – z reguły jazzowego, bo Kraków uchodzi za stolicę polskiego jazzu. Rynek jest tradycyjnym miejscem spotkań: krakowianie umawiają się „pod Adasiem”, czyli pod pomnikiem Adama Mickiewicza. Nieodłącznym elementem lokalnego kolorytu są również kramy kwiaciarek, dorożki i gołębie.